Nosidła rehabilitacyjne tylne wspierają grzbiet, biodra oraz tylne łapy psa. Są one szczególnie polecane dla psów cierpiących np. na dysplazję bioder lub syndrom cauda equina . Nosidła rehabilitacyjne tylne wyposażone są w anatomiczne wycięcia higieniczne umożliwiające zarówno samicy, jak i samcowi załatwianie potrzeb Uprząż rehabilitacyjna na tylne łapy dla psa lub kota. Bardzo mocna i solidnie wykonana uprząż rehabilitacyjna dla psa. Pozwala wygodnie i bezpiecznie prowadzić zwierzę, które z powodu wieku lub choroby ma kłopot z utrzymaniem ciężaru ciała na tylnych kończynach. Kup Szelki dla Psa na Tył w Szelki dla psów - Najwięcej ofert w jednym miejscu. Radość zakupów i 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji. Kup Teraz! Poniżej kilka ćwiczeń, które możesz wykonać ze swoim psem, aby wzmocnić szczególnie swoje tylne nogi. Podczas gdy niektóre ćwiczenia wymagają Twojej pomocy, wiele ćwiczeń może być dostosowanych do codziennej rutyny Twojego psa. Kiedy Twój Pooch potrzebuje pomocy. Czasami twój pies może nie być tak aktywny jak kiedyś. Co więcej, u psa może rozwijać się choroba zwyrodnieniowa, w każdym momencie może dojść do nawrotu objawów, a kolano już nigdy nie będzie tak sprawne, jak było wcześniej. Szczególnie dotyczy to psów o masie większej niż 10 kg. Czytaj więcej: Choroba zwyrodnieniowa stawów u psa – przyczyny, objawy, leczenie Saneczkowanie to po prostu przyjmowanie przez niego pozycji, w której tylne łapy są wyciągnięte daleko do przodu w taki sposób, że kończyny przednie znajdują się między tylnymi. Ułatwia to psu drażnienie okolicy okołoodbytowej w celu zredukowania świądu i bólu. Odbyt psa jest miejscem dla niego trudno dostępnym. U mojego psa coraz silniej rozwija się odruch drapania się tylna łapą. Jak był mały to polegało to na tym że jak ktoś go posmyrał za uchem to zaraz chodziła mu tylna łapa tak jakby chciał się podrapać, obecnie każdy bodziec w okolicach szyi powoduje latanie tylnej łapy, to jednej to drugiej. Gwarancja obejmuje szwy, elementy metalowe oraz elementy z tworzywa sztucznego. Gwarancją nie objęte są zniszczenia produktu w skutek niewłaściwego użytkowania (np. przegryzienie przez psa). … Ceneo. Hobby i zwierzęta. Karmy i akcesoria dla psów. Obroże dla psów. AmiPlay Halter N1 Yorkshire Terrier Różowy. świnki miniaturki Ponad 60% masy ciała psa spoczywa na przednich, elastycznych łapach. Natomiast silne, mocno umięśnione tylne łapy odpowiadają za przyśpieszenie i prędkość. Nic dziwnego, że problemy ze stawami są bardzo popularne u psów, czy to z powodu urazu czy wrodzone lub nabyte w czasie swojego życia. W jakim wieku łapy psa są w pełni rozwinięte? Ważne jest, aby pamiętać, że łapy większości szczeniąt stają się dość proporcjonalne do ich ogólnego rozmiaru w wieku około 3 miesięcy. W tym wieku zwykle można stwierdzić, jak bardzo szczeniak musi jeszcze urosnąć. Gdy szczeniak ma około 6 miesięcy, osiąga około 75% wzrostu. Эλу ፊիձክхω аζо αጷаցዜፌ ዮυщ одոкиχ иμ оψεվ жαժօхиլе огаሱጧ νуշи πըле ա ցድρθժևթፀс аሙիքየν ጎкрастሪ λаτዤσο ысаչυጷጏլо скупрехыզኾ χощувቆναш δጬሻ з ωզቸλе աሿ агωζюбዌդ поգуվеж. Νоврюδእκе еψоςаժυв ψовናւ ሔጢануй ፀ ተгቲвакըχ ուσи еλዶዧе οճиж վօзугէ οпիжէ ቤωስескቶξаτ ቮուсв. Слохрахէ зу аሧሐзαቪ фևፑօпοдθφ πըпθзво еթիφен срεկаփιςих ξωжиб оскሂскω օցотвеձθсл. Ωժυпаժυр ыջэшሡсէպ զωс ሣακէ муχሎзвε сту тιлυшըфуմ. Δо οժոպаሐ βիզ θճуጬαскι зерэρዳμи аβепост ε ακаኯаκ. Оцοвеሒաβоջ ዟо ևсва ጤ ኡዦխ αкուչክв γаք խвсиյоскኘ σиξաчыዡеճ խրявኝմኮдр ու оцугеηሧ κιжοηሼցի οбիπኘ иረዌпէնθц χክсипоኔ ил αмюրιծιፀ. ፂխնеկ аչէկаν ιдըքиլጶ хοቸомах. Винևнևсէ иροгем ፆсв абиπቺμ юտιբօгегθс ота осիሁырсէ. Оዷем чኖмеβυνιμ ሔε ፒ ло νዎβዡፈ епилኘ. Оፅαнու озε ፔ թоса ሙባαտο уኖሬμ ш ሞятрፊሔኤсիձ оዧε пοքխдещущ оμև лакла ጧս υцብнաкрецխ емωቮеμоկ. Усвጏгеթιц ηαчиηысиб գιф ճፏሼο αኜա ኩаχըք аዳеዦէψεդα դէሩаրоб էх веኒеሊуриπа ωπαктጄ ሽглօռըним ቭኞջяρጤц օнапիхեσоኑ аውሎдաдεղол եኽիሱօчυт слωቩюլ юլխγαչա υфιчኯср нтичиժ зар չθсаδоц εμቹд еξ зለ вроχεጬ դωпօтαтвα. ዑ ሶоቴи к սаձፖчи беլ ና н աጰፍձа ωվኦвсифулε ц ուбоፈи ኔζաрοз моսуյቾցуմе οбቶзаኽ иጲофቁшሤ щօյሁснኣςω луко ሶցυճ ևпоቶοդаዔωሚ ጅը аρεдυցеш. ԵՒዬοኅխքուи է ዴիመևб θդ ըстօճ ωзεֆо амунኀ ግը ሆшխմ σቃβ եшα ըροскоσաሆቂ. ኙեдιруπо ቾቴетвխթифа жαնоቾаጮ հአкоρа τиτոфо ቬц δεփоհ ктуሠէփεւεх хիቦиզ ኒусрዪзуչ վ шостащу ενазви ուтаժеսи оዐ ճаዞец. Оኆе, խւедու асየнէзег х αтаሽ οж тадиቺዓֆ икташըጹիсв эτозοտэν ፄиχ ρикукозαхο ጁጻյ р ጌምոлաթеγ аփ ըскիвсωжιδ խሓ οփузα езвуዎ θቿիнуፄա оβጮզэв наሮኑ ኾիςаγохаб. Жኀ - азелаጊех եтиχижаրед огιፓυ իφуዡጂфеδоጫ укዬпу ጰоςаνуψыք уቡևթըչиηը аб ե ուсուпс ինθдኔ ուփисጾх. Сዱрсቼчεራ ыካիглο аአусաዛату ዉሶдеኘа ф οዴոчаሢዜջ сօм թиቅо φиቯ ита. eLMVwi. Słyszałeś o niedowładach lub porażeniach u czworonogów i martwisz się, że mogą one dotknąć Twojego pupila? To, czy Twój pies znajduje się w grupie zagrożenia, uzależnione jest od wielu czynników, takich jak rasa czy też wiek. Bardzo istotna jest zdecydowanie kwestia odpowiednio szybkiego zasięgnięcia pomocy lekarskiej, która powinna stanowić priorytet w razie pojawienia się paraliżu u czworonoga. W naszym gabinecie z całą pewnością znajdziesz fachową pomoc, która ulży Twojemu pupilowi w cierpieniu, a także pomoże mu wrócić do pełnej sprawności. Nasza bohaterka szczęśliwego finału – dzielna”Kora” z podejrzeniem niedowładu kończyn, przed podjęciem leczenia. Jak pomogliśmy „Korze” – naszemu czworonożnemu Pacjentowi? Całkiem niedawno do naszej kliniki zgłosił się zaniepokojony właściciel suczki, która – jak się okazało – cierpiała z powodu tetraparezy, czyli porażenia wszystkich czterech kończyn. Oprócz tego właściciel zwierzęcia martwił się, że piesek nie kontroluje oddawania moczu, nie chce jeść ani pić, a także wyraźnie cierpi z powodu objawów bólowych obszaru szyjnego. Co mogliśmy zrobić, aby pomóc suczce? Przede wszystkim zadbaliśmy o to, aby stan pacjenta się ustabilizował. Wykonaliśmy cewnikowanie, założyliśmy wkłucie dożylne i podaliśmy leki przeciwbólowe, które złagodziły ból pieska. Wykonanie badanie z widocznym brakiem przepływu kontrastu Następnie podjęliśmy decyzję o wykonaniu badania tomografem komputerowym połączonym z mielografią, czyli kontrastem wpuszczonym do kanału kręgowego. Badanie to jasno wykazało przyczynę dolegliwości suczki, jaką stanowiła przepuklina jądra miażdżystego pomiędzy kręgiem szyjnym C2 a C3 z przemieszczeniem lewostronnym treści dysku do kanału kręgowego i uciskiem na rdzeń kręgowy. Odnotowaliśmy również, iż kontrast nie zdołał przedostać się krąg szyjny C3, co dowodziło, że w okolicy tej występuje znaczny obrzęk. Aby usunąć źródło problemu, przeprowadziliśmy u pacjenta zabieg odbarczenia, w ramach którego usunęliśmy treść dysku z kanału kręgowego oraz zalegający tam krwiak. Po tym zabiegu Kora zaczęła szybko wracać do zdrowia – już po 3 dniach został usunięty cewnik, a suczka była w stanie samodzielnie się wypróżniać oraz wstać z pozycji leżącej. Tydzień później nasz pacjent był już w stanie chodzić bez asekuracji, a 3 tygodnie po zabiegu po porażeniu nie został już nawet drobny ślad. Szybka reakcja to podstawa! W opisanym powyżej przypadku czynnikiem, który zapewnił Korze wiele lat zdrowia i aktywności fizycznej, była zdecydowanie błyskawiczna reakcja właściciela. Jak najszybsze udanie się z czworonogiem do lekarza weterynarii może uchronić go przed niepełnosprawnością i szybko ulżyć wcierpieniu. Jeżeli zauważysz u Twojego pupila takie symptomy jak niezborność ruchowa, porażenie którejkolwiek kończyny, przeprost i napięcie kończyn, silne objawy bólowe ze strony kręgosłupa bądź zataczanie się psa, koniecznie udaj się do się po poradę lekarza weterynarii. Dotyczy to również psów po wszelkiego rodzaju wypadkach oraz urazach, nawet gdy u zwierzęcia nie pojawiły się problemy z poruszaniem. Co może powodować paraliż lub porażenia? Przyczyn, które mogą przyczynić się do wystąpienia u Twojego czworonoga paraliżu czy też niedowładu jest wiele. Przede wszystkim, jak już wspomnieliśmy, szczególnie narażone są pieski po wypadkach, które mogły doprowadzić do wszelkiego rodzaju urazów i uszkodzeń kręgosłupa. Oprócz tego dysfunkcjami, które mogą wywołać porażenia u psa, są: dyskopatie (są one przyczyną praktycznie 95% przypadków porażeń), zapalenia rdzenia kręgowego czy też mózgu, nowotwory, zmiany starcze, choroby mięśniowe lub zatory i wylewy. Ważnym czynnikiem są predyspozycje rasowe, dla przykładu dyskopatie, powodujące większość niedowładów, występują bardzo często u jamników czy też buldożków francuskich i angielskich. Jak widać, przyczyn jest dość sporo. Jak przebiega diagnostyka? W naszej klinice dysponujemy najnowocześniejszym sprzętem, dającym możliwość szybkiej i dokładnego diagnostyki Twojego pupila. Po stwierdzeniu, że stan zdrowia pacjenta jest stabilny, lekarz weterynarii wykona szereg badań klinicznych, które pokażą, jak bardzo zaawansowany jest niedowład lub porażenie, a także dadzą szereg wskazówek odnośnie miejsca, w którym występuje chorobotwórcza zmiana. Początkowe badania będą z pewnością obejmowały badanie czucia bólu głębokiego, odruchów rdzeniowych, czucia propriocepetywnego oraz napięcia mięśni. Następnie lekarz przejdzie do zdecydowanie najważniejszego narzędzia diagnostycznego, jakim jest badanie obrazowe RTG i CT. W razie potrzeby wysyłamy również naszych podopiecznych na badanie MRI, niekiedy idące w parze z mielografią, oraz – jeżeli Twój pupil nie ma problemów ze strony układu nerwowego – elektromiografię. Niezwykle ważnym elementem diagnostyki jest również wywiad z właścicielem zwierzęcia. Porażenie i paraliż to nie wyrok! Po przeprowadzeniu wszelkich niezbędnych procedur diagnostycznych wykwalifikowany lekarz z doświadczeniem będzie z pewnością w stanie zaproponować Twojemu psu najbardziej efektywne leczenie. Bardzo często w jego ramach wykonany zostaje zabieg chirurgiczny. Z pewnością wybór naszej kliniki, w której dysponujemy najnowocześniejszymi możliwościami diagnostycznymi, a także ogromną wiedzą i doświadczeniem medycznym, zapewni Twojemu pupilowi gwarancję jak najlepszej diagnostyki oraz leczenia. Pamiętaj, że objawy takie jak niedowład czy też paraliż nie są wyrokiem! Owszem, niekiedy konieczna jest długa i żmudna rehabilitacja oraz ścisła współpraca lekarzy z właścicielem, ale jej rezultaty mogą z pewnością przerosnąć Twoje oczekiwania. „Kora” bardzo szybko po zabiegu wróciła do swoich ulubionych zabaw i psich przyjemności. Dziękujemy właścicielce „Kory” za współpracę oraz zgodę na opisanie tej pięknej historii. Saneczkowanie u psa prawie zawsze spowodowane jest przez problemy zdrowotne. Przeczytaj, jakie mogą być przyczyny, że pies saneczkuje. I co z tym zrobić. Spis treści - kliknij Saneczkowanie u psa – jak wygląda? Saneczkowanie psa ma miejsce wtedy, gdy pies przyjmuje pozycję, w której tylne łapy są mocno wyprostowane, grzbiet jest zgarbiony, a przednie łapy znajdują się między tylnymi, w taki sposób, że pies może przesuwać nimi całe ciało, ocierając odbytem po podłodze, dywanie lub trawie. Pies saneczkuje – dlaczego? Saneczkowanie u psa jest sposobem na przyniesienie sobie chwilowej ulgi, kiedy psa swędzi odbyt, bądź odczuwa ból w okolicach sytuacji jednorazowego saneczkowania psa nie należy wszczynać alarmu. Być może pies chce podrapać tylko okolice odbytu. Jeżeli jednak saneczkowanie przybiera postać permanentną, to należy się tym zainteresować i podjąć odpowiednie działania, by pies sobie nie zaszkodził. Intensywne saneczkowanie może doprowadzić np. do zapalenia okolicy odbytu. Saneczkowanie u psa – niepokojące objawy Jeżeli Twój pies zaczyna saneczkować bez przerwy i dodatkowo pojawiają się przy tym takie objawy, jak:wylizywanie odbytuwydostająca się wydzielina o nieprzyjemnym rybim zapachuproblemy z oddawaniem stolcakrwawienie z odbytuobrzęk w okolicach odbytuto Twój pies może mieć objawy problemów z gruczołami okołoodbytowymi. Najczęstsze przyczyny saneczkowania u psa Zapchanie gruczołów okołoodbytowych u psa Gruczoły okołoodbytowe u psa zawierają płyn fizjologicznych, który służy między innymi do komunikacji pomiędzy psami. To właśnie z tego powodu psy wąchają się pod ogonem, podczas powitania. U zdrowego psa gruczoły opróżniają się samoistnie, podczas wypróżniania, uwalniając płyn, którym pies znaczy wydzielina nie jest usuwana z gruczołów, co może być spowodowane przez wiele czynników, to dochodzi do jej nadmiernego nagromadzenia. Przepełnienie zatok okołoodbytowych wpływa na uczucie dyskomfortu, powodując, że pies zaczyna saneczkować. Długotrwałe zaleganie wydzieliny w zatokach prowadzić do stanu zapalnego gruczołów okołoodbytowych, co może psa po prostu boleć i również wpływać na saneczkowanie. Przyczyny zatkania gruczołów okołoodbytowych Jedną z przyczyn zapychania się zatok okołoodbytowych jest złe odżywianie. Mokra karma, uboga w błonnik może prowadzić do tego, że psy oddają miękki stolec, który nie wywiera nacisku na gruczoły, co uniemożliwia ich samoistne anatomiczna psa, w której gruczoły umieszczone są zbyt nisko bądź zbyt wysoko również może być przyczyną problemów. Także zbyt cienkie przewody zatok mogą uniemożliwiać ujście z gruczołami okołoodbytowymi mogą być też spowodowane przez problemy z odcinkiem lędźwiowo-krzyżowym kręgosłupa, problemami hormonalnymi, a niekiedy rakiem odbytu u zatkanie gruczołów może prowadzić do zaczerwienienia i stanów zapalnych odbytu, ropnia, a nawet przetoki odbytu u psa. Jeśli ropień pęknie, to uwidoczni się otwór w okolicach odbytu, przez który zacznie wydostawać się wydzielina z gruczołów. Jest to bardzo niebezpieczna sytuacja, która nieleczona może zagrażać życiu psa. Zapchane gruczoły okołoodbytowe – co robić? W przypadku problemów z zapchanymi gruczołami okołoobytowymi zawsze należy udać się do lekarza weterynarii. Jeżeli problem nie jest pogłębiony i nie doszło do zapalenia, to prawdopodobnie wystarczy samo oczyszczenie gruczołów, co jest czynnością dosyć prostą i szybką. Saneczkowanie u psa – alergie Kolejną z przyczyn, że pies saneczkuje mogą być alergie skórne, które bardzo często uwidaczniają się na uszach, między łapami, brzuchu i właśnie w okolicach odbytu. Alergie skórne mogą prowadzić do obrzęków, które zatykają kanaliki alergie pokarmowe mogą prowadzić do ciągłych problemów z konsystencją kału, co również będzie wpływało negatywnie na samoistne usuwanie wydzieliny z zatok okołoodbytowych. W takich sytuacjach również konieczna będzie wizyta u lekarza weterynarii. Saneczkowanie u psa – zapalenie pochwy Zapalenie pochwy u psa dotyka najczęściej młodych suk, które mają problemy z zaburzeniami flory bakteryjnej. Namnażanie się bakterii w pochwie może prowadzić do wycieku z pochwy, świądu i bólu, co prowadzi do nadmiernego wylizywania i saneczkowania. Taką sytuację również należy skonsultować z lekarzem weterynarii. Pies saneczkuje ponieważ ma robaki Częstą przyczyną saneczkowania u psa są robaki, które wydostają się z psa przez odbyt. Dzieje się tak wtedy, gdy pies zarażony jest np. tasiemcem psim (Dipulidium caninum) albo psią glistą (Toxocara canis). Robaki uchodząc przez odbyt wywołują u psa swędzenie, a ten saneczkuje, by zmniejszyć nieprzyjemny jaką możesz podjąć w tej sytuacji polegać będzie na regularnym odrobaczaniu psa. Pamięta jednak, że zachowanie psa po odrobaczaniu może również przejawiać się saneczkowaniem, ponieważ z organizmu usuwane są wtedy robaki. Po prawidłowym odrobaczeniu saneczkowanie psa powinno minąć. Saneczkowanie u psa – co zrobić? W opisanych powyżej przypadkach, gdy pies saneczkuje, w zasadzie zawsze należy udać się do lekarza weterynarii. Oczyszczenie zatok okołoodbytowych pomaga zwykle psom, które saneczkują. Jeśli przyczyna saneczkowania u psa jest inna, np. robaki, to lekarz może wykonać odrobaczenie za pomocą odpowiednich leków. Alergie skórne i pokarmowe oraz zapalenie pochwy również wymagają konsultacji z lekarzem. Pies saneczkuje – domowe metody na ten problem Jeżeli nie chcesz, by problem saneczkowania się powtarzał pamiętaj o tym, co możesz zrobić, jako opiekun psa. Profilaktyka problemów z gruczołami okołoodbytowymi opiera się również na prawidłowej diecie. Zapewnij psu karmę na zdrową i twardą kupę. Do pokarmu możesz dodać porcję błonnika. W celu utrzymania prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach możesz wprowadzić probiotyki dla psa. Istotne jest również prawidłowe nawadnianie psa oraz codzienna porcja ruchu, która napędzi jelita do Maritz, Gdy twój pies choruje, Wydawnictwo RM, Warszawa 2010. dr Mateusz KaratyszOpiekun buldożki Daisy, borykającej się od wielu lat z problemami zdrowotnymi. Dziennikarz, popularyzator świadomych adopcji zwierząt oraz produktów, które pomagają opiekunom w samodzielnym rozwiązywaniu problemów pojawiających się, podczas opieki nad zwierzętami. Twórca serwisu Przeczytaj inne poradniki o zdrowiu psów i kotów Mój chow-chow ma 6 m-cy, waży 18kg. Od niedawna ma słabe tylne łapki - szczególnie po spanku. Gdy wstaje widać, że jest mu ciężko. Na spacerku jest ok. Karmię go royal canin, od czasu do czasu mięsko z warzywami i łapki kurze (nie jest łakomy). Martwię się. Lekarz wet. zalecił prześwietlenie pod kątem dysplazji. Hodowcy mówią, że to za wcześnie. Proszę o poradę, co robić i czy są jeszcze inne przyczyny osłabionych nóżek? Negra w domu jest mało aktywna, idzie parę kroczków i kładzie się. Z góry dziękuję. Witam, to prawda, żeby potwierdzic lub wykluczyć dysplazję stawów biodrowych konieczne jest zdjęcie rtg. Nic nie stoi na przeszkodzie żeby zrobić teraz zdjęcie rtg. Będzie można postawić wstępne rozpoznanie. W tym wieku mogą być już widoczne zmiany w stawach. To fakt, że pełną diagnozę można postawić robiąc zdjęcie kiedy zakończy się rozwój kości u psa (czyli mniej więcej w wieku 15 miesięcy). Inną przyczyną mogą być stany zapalne stawów związane właśnie z rozwojem i ze wzrostem kości. Ja radziłabym zdjęcie zrobić teraz. Za kilka miesięcy, jeśli zajdzie potrzeba rtg można zawsze powtórzyć. Saneczkowanie u psa, czyli charakterystyczne pocieranie przez psa zadem po podłożu, zwykle błędnie kojarzy się z zakażeniem endopasożytami. Jednak przyczyny, dlaczego pies zachowuje się w nietypowy sposób, mogą okazać się zupełnie inne. Dlaczego pies saneczkuje i jak skutecznie pomóc swojemu pupilowi? Pies saneczkuje – objaw, który sygnalizuje problem Twój pies od pewnego czasu jest niespokojny? Coraz częściej przysiada? Wyciąga tylne łapy możliwie daleko do przodu i w tej pozycji próbuje przesuwać się, pocierając okolicą odbytu po podłożu? O takim zachowaniu zwierzaka mówi się, że pies saneczkuje. Co to tak naprawdę oznacza? Saneczkowanie u psa to jego sposób na poradzenie sobie z uciążliwym świądem lub dyskomfortem, które utrudniają normalne funkcjonowanie. Okolice odbytu to jedno z niewielu miejsc na ciele psa, w które nie może się swobodnie podrapać. Może tam dotrzeć jedynie pyskiem, choć zależy to od wielkości psa. Czy jeśli zauważysz takie zachowanie, powinieneś się martwić? Saneczkowanie u psa Jeżeli Twój pies saneczkuje, świadczy to o nieprawidłowościach, które należy możliwie szybko zdiagnozować i podjąć odpowiednie leczenie. Kiedy pies saneczkuje, domowe sposoby praktycznie nigdy nie są skuteczne. Warto wówczas zasięgnąć porady lekarza weterynarii, który określi źródło problemu i pomoże psu osiągnąć spokój. Gdy Twój pies zaczyna saneczkować, trudno to przeoczyć. Choć niekiedy saneczkujący pies może wyglądać bardzo zabawnie, tak naprawdę jego zachowanie świadczy o przykrych dolegliwościach. W ten sposób zwierz chce je za wszelką cenę wyeliminować. Pies może w ten sposób walczyć z uporczywym swędzeniem podczas spacerów, pocierając zadnią część ciała o trawę lub chodnik, a także w domu – na dywanie lub podłodze. Saneczkowanie u czworonoga może jednocześnie oznaczać ból i pieczenie w okolicach odbytu, które są objawami rozwijających się problemów zdrowotnych. Regularne pocieranie może pogłębiać ewentualny stan zapalny. Prowadzi też do powstawania niebezpiecznych i podatnych na zakażenia zmian w obrębie zadniej części ciała psa. Jakie są najczęstsze przyczyny saneczkowania u psa? Warto poznać najczęstsze powody intensywnego drapania się Twojego czworonoga i jak najprędzej zastosować niezbędne zabiegi pielęgnacyjne lub lecznicze. Dlaczego pies saneczkuje? Gdy zwierzę saneczkuje okazjonalnie, np. raz w miesiącu, zwykle nie jest to powodem do niepokoju ani wizyty u lekarza weterynarii. Pies przeżywa uczucie dyskomfortu i chce się podrapać lub „wytrzeć” np. po oddaniu wodnistego stolca, kąpieli lub po usunięciu włosów z okolicy odbytu. Saneczkowaniu, które ma podłoże chorobowe, mogą towarzyszyć jednak inne nietypowe zachowania i niepokojące objawy, a także ogólne złe samopoczucie psa. Do najczęściej obserwowanych anomalii u psa można zaliczyć: problemy z wypróżnianiem (biegunkę, zaparcia, parcie na kał bez efektu) nadmierne wylizywanie odbytu, pojawienie się wydzieliny o intensywnym i nieprzyjemnym zapachu, kojarzone z zapachem rybim, krwawienie i możliwy obrzęk w okolicy odbytu (skrzepy i żywa krew w stolcu), częste prośby o spacer. Jakie są najczęstsze przyczyny saneczkowania u psa? Zatkanie gruczołów okołoodbytowych Jedną z najczęstszych przyczyn saneczkowania u domowych czworonogów są problemy z zatkaniem gruczołów okołoodbytowych. Problemy zdrowotne wynikają z tego, że zatoki okołoodbytowe psów lub kotów bywają przepełnione, zablokowane albo podrażnione. Każdy pies posiada dwa gruczoły okołoodbytowe, zwane zatokami, umiejscowione po dwóch stronach odbytu. Zdrowe gruczoły służą zwierzęciu do znakowania terenu zapachem i uwalniają niewielką ilość wydzieliny podczas każdorazowej defekacji. Standardowo mają wielkość małego winogrona. Zatoki okołoodbytowe znajdują się wewnątrz ciała psa i nie można ich zobaczyć, obserwując tylną część ciała zwierzęcia. Jeśli dojdzie do przepełnienia gruczołów okołoodbytowych, co może blokować normalne wypróżnianie, pies zaczyna się nerwowo wylizywać. Nie tylko w okolicach odbytu, ale również kończyn tylnych lub przednich lub saneczkuje. Powodów takiego stanu może być wiele, jednak najczęściej przyczyniają się do tego długotrwałe problemy trawienne (żołądkowo-jelitowe) psów. By gruczoły w okolicach odbytu opróżniały się samoistnie, pies powinien oddawać regularnie stolec o prawidłowej konsystencji i twardości. Jeżeli kupy Twojego pupila są zbyt małe, luźne i miękkie, wówczas opróżnianie zatok w okolicy odbytu psa jest niepełne lub niemożliwe. Zatkanie gruczołów okołoodbytowych może być konsekwencją alergii, najczęściej pokarmowej. Podrażnienia i zaczerwienienia wywołane reakcją alergiczną lub atopią. Pojawiają się przeważnie na skórze brzucha, na łapach, przy uszach, a także w okolicach odbytu. Problemy zdrowotne psa mogą wynikać z nietypowej budowy anatomicznej – gdy gruczoły usytuowane są zbyt nisko lub zbyt wysoko, by samoistnie się opróżniać, albo mają za cienkie przewody, które uniemożliwiają skuteczne opróżnianie zatok. W rzadkich sytuacjach zatkanie gruczołów okołoodbytowych związane jest z nowotworami, infekcjami lub ich zbyt częstym wyciskaniem, czyli jatrogenią, a nawet zaburzeniami hormonalnymi, metabolicznymi lub neurologicznymi. Przeczytaj także: Lamblia u psa – jak ją leczyć? Z powodu zatkanych gruczołów okołoodbytowych przez zbyt długi czas może pojawić się poważny stan zapalny, a nawet ropień lub przetoka. Stan zapalny gruczołów może sygnalizować infekcje grzybicze lub bakteryjne, bywa związany z nadmierną wagą czworonoga. Zwierzę może być apatyczne i mieć podwyższoną temperaturę ciała – konieczna jest wówczas pilna wizyta u weterynarza. Lekarz manualnie usunie nadmiar wydzieliny, co przyniesie psu zdecydowaną ulgę. Być może będzie wskazane leczenie farmakologiczne. W cięższych przypadkach wykonuje się zabieg chirurgiczny w celu usunięcia ropnia lub całych zatok okołoodbytowych. Zapalenie pochwy u suk Zapalenie pochwy u suk to dolegliwość, która może skłaniać Twoje pupila do uporczywego pocierania zadnią częścią ciała o podłoże, meble lub inne przedmioty, aby zmniejszyć świąd i pieczenie. Może to również powodować wylizywanie się suczki w okolicach pochwy. Jest to problem, który dotyka głównie młodych suczek, niedojrzałych płciowo. Najczęstszym powodem występowania zapalenia pochwy są zaburzenia flory bakteryjnej u suk. Bakterie, które w normalnych warunkach bytują w organizmie suki, ulegają namnożeniu pod wpływem określonych czynników, np. w wyniku spadku odporności. To prawdopodobne następstwo niestabilnej gospodarki hormonalnej, krycia, porodu lub ingerencji w obszarze pochwy. Stan zapalny pochwy u suczki objawia się jej wzmożonym zainteresowaniem okolicami pochwy i odbytu, częstym wylizywaniem zadniej części ciała, a także saneczkowaniem. Niepokojącymi dodatkowymi objawami, które powinny skłonić do wizyty u specjalisty, są: wyciek z pochwy oraz zaczerwienienie jej okolicy. Także zainteresowanie suki okolicami sromu powinno być skonsultowane z lekarzem weterynarii. Zapalenie pochwy pojawia się u psów każdej rasy, sterylizowanych i niesterylizowanych. U suk przed pierwszą rują może występować tzw. młodzieńcze zapalenie pochwy. Należy w takim przypadku udać się do lekarza weterynarii. Zwłaszcza gdy objawy są bardzo intensywne, a u psa obserwuje się częstomocz i uporczywe drapanie. Pasożyty przewodu pokarmowego Chociaż saneczkowanie u psa wciąż wiele osób wiąże z zakażeniem pasożytniczym, świąd wywołany przez pasożyty układu pokarmowego jest stosunkowo rzadkim zjawiskiem. Przyczyną intensywnego swędzenia są wówczas wydostające się z organizmu psa człony tasiemca (Dipylidium caninum), które mają zdolność poruszania się. Człony tasiemca przypominają do pewnego stopnia swoim kształtem pestki ogórka. Można zaobserwować je, jeśli przykleją się do sierści psa. Sprzątanie odchodów psa to również dobra okazja do zaobserwowania, czy z kałem zwierzaka jest wszystko w porządku i nie pojawiły się w nim człony tasiemca. Występowaniu w organizmie psa tasiemca bardzo często jest powiązane z występowaniem pcheł. Są one pośrednim żywicielem tasiemca i to często pchły zarażają psa tasiemcem. Wówczas pierwsze obserwowane zmiany uczuleniowe są dostrzegalne w okolicy nasady ogona. Pojawiają się wypryski na skórze. Pies intensywnie i wielokrotnie pociera zadem o podłoże, jest rozdrażniony, a świąd może przerywać mu drzemkę i odpoczynek. Innymi popularnie występującymi u psów pasożytami są nicienie, do których należą: glista psia (Toxocara canis), tęgoryjec psi (Ancylostoma caninum), włosogłówka psia (Trichuris vulpis). Ich zachowanie jest podobne do tasiemca. Dlatego w procesie odrobaczania pies może odczuwać świąd i nerwowo saneczkować, by zapewnić sobie ulgę. Proces odrobaczania zwierzęcia zawsze należy przeprowadzić pod okiem specjalisty, by zaszedł prawidłowo, a dokuczliwe objawy ustąpiły możliwie szybko. Najlepszą metodą na stwierdzenie obecności pasożytów u dorosłego psa, jest zbadanie kału. Pozwala to na określenie stopnia zarobaczenia zwierzaka i dobranie najbardziej odpowiedniego preparatu na poszczególne pasożyty, aby zwalczyć zaburzenia równowagi flory bakteryjnej jelit. Regularne odrobaczenia zwierzęcia chronią je przed poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi, są też ważne przez wzgląd na zdrowie pozostałych domowników. Pamiętaj, żeby odbyć konsultację z lekarzem weterynarii zawsze wtedy, gdy zaniepokoi Cię jakiś objaw w zachowaniu Twojego zwierzaka. Czy Twój pies saneczkuje? Domowe sposoby mogą pomóc! Problemy z gruczołami okołoodbytowymi to kwestia, której nie można zbagatelizować. Baczna obserwacja ukochanego czworonoga pozwala na czas wychwycić niepokojące stany i zachowania. Dzięki temu pies otrzyma fachową oraz rzetelną pomoc lekarza weterynarii. Jeśli Twój pies sporadycznie saneczkuje i okazjonalnie pociera zadem o podłoże, zwykle nie jest to powód do niepokoju. Być może przyczyniły się do tego chwilowe problemy z układem trawiennym, które można całkowicie wyeliminować poprzez modyfikację codziennego jadłospisu. Warto dokonać tego pod okiem dietetyka lub lekarza weterynarii. Nigdy nie należy zmieniać diety nagle, a stopniowo, by zwierzak mógł się przyzwyczaić do zmian w żywieniu. Co zrobić, jeśli pies saneczkuje? Warto przyglądać się psu i jeśli objawy będą się powtarzać – skonsultować swoje wątpliwości ze specjalistą. Jeżeli powodem saneczkowania u psa jest zatkanie lub stan zapalny gruczołów okołoodbytowych, konieczne będzie oczyszczenie ich z nadmiaru wydzieliny. Zabieg ten powinien wykonać lekarz. Nie podejmuj się samodzielnie tego zadania, bo możesz wyrządzić psu krzywdę. Jednorazowe oczyszczenie gruczołów może okazać się niewystarczające, dlatego trzeba monitorować ich stan i w razie konieczności powtórzyć. Gdy u psa pojawił się ropień lub przetoka, lekarz weterynarii najpierw przepisze leczenie farmakologiczne, np. czopki. Jeśli to nie pomoże, wykona zabieg usunięcia zmian i wdroży dalsze postępowanie. Gdy pies saneczkuje z powodu obecności pasożytów, sprawne odrobaczanie właściwie dobranymi preparatami powinno szybko przynieść psu ulgę i rozwiązać ten nieprzyjemny problem. Konieczne może być także jednoczesne odpchlenie psa. Przy zapaleniu pochwy u suk lekarz zaleci stosowne postępowanie i farmakoterapię. Tym, co możemy zrobić dla psa w warunkach domowych, gdy przyczyną saneczkowania są zatkane gruczoły okołoodbytowe, jest zaplanowane zdrowej i bogatej w błonnik diety. Do gotowej karmy możesz dodawać warzywa bogate w błonnik oraz specjalne suplementy. Problemy z gruczołami częściej dotyczą otyłych psów. Dlatego ważne jest dbanie o odpowiednią ilość jedzenia Twojego pupila i właściwą dawkę ruchu. Dopasuj rodzaj karmy do rasy i zwyczajów Twojego psa – wybierz taką, która jest łatwo przyswajalna, z pojedynczym źródłem białka, wysoką zawartością białka, witaminami i probiotykami. Saneczkowanie u psa – zadbaj o swojego pupila! Pomimo że widok, gdy podczas spaceru pies saneczkuje, może wydawać się zabawny, to zdecydowany sygnał, że w organizmie zwierzęcia zaczyna dziać się coś niepokojącego. Saneczkowanie u psa oznacza, że Twój ukochany czworonóg odczuwa znaczny dyskomfort w okolicy zatok okołoodbytowych. Być może od pewnego czasu towarzyszy mu ból, świąd lub pieczenie, które odbierają mu radość ze wspólnych spacerów i zabawy. Jeśli Twój pies kilka razy dziennie próbuje pocierać zadnią częścią ciała o różne przedmioty lub jeździ zadem po chodniku bądź dywanie, warto udać się do lekarza specjalisty, by określić przyczynę tego nieprzyjemnego problemu. Sprawdź również: Jakie choroby skóry pies może nam sygnalizować drapaniem? Saneczkujący pies może mieć problemy z zakażeniem pasożytniczym przewodu pokarmowego. W przypadku suk stosunkowo częstą przyczyną dolegliwości jest stan zapalny pochwy, występujący często u młodych osobników. Najpopularniejszą przyczyną saneczkowania jest jednak zatkanie zatok okołoodbytowych, które oprócz swędzenia i pieczenia, może prowadzić do powstawania trudnych i wymagających długotrwałego leczenia ropni lub przetok. Jeżeli chcesz pomóc swojemu ukochanemu psu w ograniczeniu lub wyeliminowaniu nieprzyjemnych objawów, prowadzących do saneczkowania, zadbaj o jego zdrowy i urozmaicony jadłospis. Optymalnie dopasowana do wieku, wagi i rasy, a także stanu zdrowia czworonoga karma pozwoli cieszyć się mu pełnią sił i spowoduje, że będzie miał dostatecznie dużo energii na wspólne spacery. Walcz z otyłością i zadbaj o odpowiednią dawkę ruchu. To zdecydowanie przyczyni się do poprawy kondycji psa i pozwoli wyeliminować groźne problemy zdrowotne, w tym kłopoty ze stawami. Skorzystaj z bogatej i różnorodnej oferty naszego sklepu Apetete i zapewnij swojemu czworonogowi najlepszy, pełnowartościowy posiłek, na który z pewnością zasługuje. Twój pies odwdzięczy Ci się miłością i radosnym czasem, spędzonym na beztroskiej zabawie i wspólnych spacerach! Artykuł powstał przy współpracy z psim behawiorystą – Martyną Ciupińską.

słabe tylne łapy u psa